Η παλιά κάσα τυπογραφείου Η εξαντλητικότητα της πρόθεσης Η πατερίτσα του άρθρου Το φτερούγισμα Το πυκνό Το θορυβώδες Το απαιτητικό τριαντάφυλλο Το άκρο της αφασίας Το πιο ημερήσιο Το υποχρεωτικό παράθυρο Το υπερχρεωμένο σε ρυθμό Το ψηφίο Το α στερητικό Αρεν-α. Η θηλύ-κ-ώση της αμετροέπειας. Το μικρό εν Το παιγνιώδες Το σοβαρό συρρικνωμένο Το mute […]
Η προεξοχή της απόλαυσης -Η ανισορροπία του άρθρου Read More »
Εκ νέου να παίρνεις όλα τα νεκρά κύτταρα Και να τα τρίβεις καλά.Να φτιάχνεις πούδρα Και πάλι με αυτά να καλύπτεις τις όποιες ατέλειες Να πιστεύεις πως δείχνεις Εκ νέου Εκ φύσεως Ν’ αφήνεις το γλυκό ανυποψίαστο τρεμούλιασμα Φωνής και πλησιάσματος.Να δίνεις αέρα και αναμονή Να καιροφυλακτείς για το ζώο και ν’ ανάβεις φωτιά
Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου γράφεται το ποίημα Κάπου ανάμεσα σε φαντασία και βίωμα Κάπου ανάμεσα σε απόλυτη μοναχικότητα και μοίρασμα Κάπου ενδιάμεσα σε αλήθεια και ψέμα Κάπου ανάμεσα σε απρόσμενη χαρά και λύπη Κάπου μέσα σε παιχνίδισμα και ξαφνικό μεγάλωμα Και το ποίημα σίγουρα είναι και καταγραφή και εξομολόγηση Γι’ αυτό δεν πειράζει, ας
Να λοιπόν που βρίσκομαι στις οπές του ουρανίσκου σου Με μια μικρή καρφίτσα Να φτιάχνω δεξαεξασύλλαβες σιωπές και ενατενίσεις Να τρυπάω τις μικρές φουσκαλίτσες που στάζουν ροή Και λένε σιελόρροια τον αποφυλακισμό των λέξεων Να βλέπω το παχυλό κομμάτι γλώσσας και σκέψης Και να μην μπορώ να σου γνέθω αντιρρήσεις Κακές αποχρέμψεις —που κάποτε θ’
Απροσδόκητα ξεκίνησα να βάζω τον κύκλο Γύρω από την κιμωλία Να σχεδιάζεται με τα ροκανίδια ενός ξυσίματος Η αποφλοίωση του αργού Και της στατικότητας Και της γραμμής Και η γραμμή να γίνεται κύκλος από μόνη Της επαφής με το δάπεδο Η κιμωλία στη μέση Η κιμωλία στιγμή του άχρονου Ιπποτικός στοχασμός Και ευθύτητα Και κάποτε
Ιστορία της γης με μια κιμωλία Read More »
Σε τετράγωνα, πατημένες επίπεδες τσίχλες Μήπως είναι βουλοκέρια μιας ζωής που δεν προλαβαίνουμε; Λες να είναι μικρές πατούσες της χαμένης ανεμελιάς μας; Είναι η τελευταία σφραγίδα απ’ το φτύσιμο των περαστικών στο καθρέφτισμα του εαυτού τους; Κι αν είναι βδέλλες που θέλουν να ρουφήξουν όλες τις μνήμες του τσιμέντου; Στίγματα και απομεινάρια του ραντεβού με
Χορευτικά αφήσανε τις μικρές ανάπαυλες Στο κατώφλι Και τα παπούτσια της μπαλαρίνας Για άλλο αξεσουάρ Ακρωτηρίασαν σταδιακά τον βηματισμό Και αποφάσισαν να γράψουν με το στόμα τους Φράσεις — φραγές στο άγγιγμα Γίνανε ουλές Επικίνδυνα ανεπαίσθητες Μια μικρή κόκκινη Ρόδα Έρχεται με ροπή που δεν υπακούει σε νόμους Της φύσης ούτε της ψυχής Και
Όταν ναυάγησαν μέσα σ’ εκείνο το ξύλινο τετράγωνο συρτάρι Γεμάτο ουσιαστικά και προθέματα Γρήγορα και χιλιοειπωμένα το μετέτρεψαν σε βάρκα Για κουπιά βάλαν τα χέρια που προεξείχαν από τα ακροδάχτυλα Άρχισαν επανάληψη και ίδιο — κρότος στην κίνηση Βούλιαγμα σε κενό αέρος Και νόμιζαν από κάτω θάλαττα Και νόμιζαν από πάνω τοίχο που θα κρεμόταν
Ακρογωνιαία πορεία στο και Read More »
Τα παίρνεις όλα ένα ένα. Τα κατεβάζεις από τον ουρανό. Τα γυαλίζεις με Αλκαλικά υγρά και ζυγωματικά χέρια στο σεντόνι του ύπνου που ξέχασε πάλι Να κοιμηθεί Θα αφεθεί σήμερα Τα δένεις με γραμμώσεις αόρατες Επιμήκυνση σε κλωστή και χρόνο Που έχει πεθάνει Προ πολλού και πολλά ιδωμένος Τους δίνεις φορά σκήπτρου ή μπαστουνιού. Θα
Μερικές φορές μοιάζει ο βράχος Να σμιλεύει τη θάλασσα Η θάλασσα τα ψάρια Τα αμφίβια το χώμα Η κάθε φωτιά το νερό Μερικές φορές Μοιάζει η αγάπη να σμιλεύει Τον έρωτα Η πατούσα την διαδρομή Η τεχνητή ζωή τον θάνατο Η κάθε αποβολή το Γέννημα Μερικές φορές μοιάζει Ο χρόνος να σμιλεύει Τον χρόνο Και
