Δεν ταλαιπωρήθηκαν αφορμές και λέξεις Έκρυψαν μάρμαρο σε χαρτί Μαύρο σε ελάχιστο Ελάχιστο σε άσπρο Επιφάνεια που κάποτε καθρέφτης ξεδιπλώθηκε δύο μέτρα Ηλικία διαδρομή και ανάμνηση Γεμίζουν οι χώροι κενό Καταρρέει το σχήμα Όταν αποκτά Ένα κυβικό εκατοστό συναίσθημα Γλιστράει το μελάνι στα χέρια κλεψύδρα Κι όμως Ξαναγίνεται χρόνος Ενέργεια που συμπαθεί Το πίσω από […]
Κάθε αφήγηση συμβαίνει Read More »
Μέσα στην τροπική βροχή να έρχεσαι Με εκείνο το Μαροκινό λουλούδι για ομπρέλα Σαν διάθλαση στο τζάμι Σαν χνώτο απογευματινού αέρα στο παράθυρο Την ίδια ώρα που στο επάνω δωμάτιο γράφεις Με τα ως πάνω κλειστά κουμπιά- δεμάτιο σκέψης Ανυπόφορη Πάνω στα νέα φρούτα της άνοιξης Να απατώ τον εαυτό μου με σκιά και παρουσία
Ο,τι αναδιπλώνει τα κύτταρα Read More »
Γράφεις και ξεχνάς πως όλα είναι χιλιοειπωμένα Σαν τις ταινίες ψάχνεις το σενάριο που το βούτηξες από το όνειρο κάποιου άλλου Και βάζεις ένα δυο ηθοποιούς να γίνουν οι τρελοί της παρέας ,έτσι για γέλιο και μια κακιά προσδοκία για λίγη πλοκή Θες να κανείς τη αυλαία βαριά και βελούδινη Nα μην σηκώνει τα ίδια
Η απολυτότητα του απόλυτου χάσκει σαν πληγή Πάνω σε φυλλώματα αλυκών Αν η σιωπή μου ήταν η απάντηση σου στα ερωτήματα Θα έγνεφα Ακόμη και το πηρούνι και όλα δημιουργήθηκαν Από μια βαθιά θλίψη Ακόμη και η χαρά για αυτό εφευρέθηκε Σαν χελώνες του αμαζονίου θα βαδίζαμε Κάτω από ένα ήλιο τελείως κρυμμένο Από τις
Η καμπυλότητα του απόλυτου Read More »
Γιατί πρέπει να ευθυγραμμμίσεις Τα πλακάκια πάνω στα οποία περπατάς? Τι τα θες τα ανισόπεδα μεγέθη της επιθυμίας, Τις αυλακώσεις, Την περίσσια αρμογή της ταύτισης? Κόλλησε κάτω από κάθε τετράγωνο βήμα πραγματικότητας λίγα πινέλα, Σ΄ένα άλλο το καλό σου κραγιόν Στο παραπέρα τα παιδικά σου βρακάκια, Στο παράταιρο τα βρώμικα σου ποιήματα, Στο παραδίπλα τη
Κάποια στιγμή σου χαρίζεται η ησυχία Και δεν μπορείς να τη διαχειριστείς Σαν παιδί που στο δίνουν να το παίξεις Με μύθους και συ το μεγαλώνεις με αλήθειες Απότομα Σαν φαγητό που σου προσφέρεται απλά σαν ψωμί με μελί κι εσύ θες ουρακοτάγκο ψητό Με κανέλες σιρόπια Σαν κεφάλι που σου λένε «κούρεψε λίγο χορτάρι,
Σελίδα κενή και ολόκληρη (Σ’ ένα τέταρτο τρελής ηρεμίας) Read More »
Η παλιά κάσα τυπογραφείου Η εξαντλητικότητα της πρόθεσης Η πατερίτσα του άρθρου Το φτερούγισμα Το πυκνό Το θορυβώδες Το απαιτητικό τριαντάφυλλο Το άκρο της αφασίας Το πιο ημερήσιο Το υποχρεωτικό παράθυρο Το υπερχρεωμένο σε ρυθμό Το ψηφίο Το α στερητικό Αρεν-α. Η θηλύ-κ-ώση της αμετροέπειας. Το μικρό εν Το παιγνιώδες Το σοβαρό συρρικνωμένο Το mute
Η προεξοχή της απόλαυσης -Η ανισορροπία του άρθρου Read More »
Εκ νέου να παίρνεις όλα τα νεκρά κύτταρα Και να τα τρίβεις καλά.Να φτιάχνεις πούδρα Και πάλι με αυτά να καλύπτεις τις όποιες ατέλειες Να πιστεύεις πως δείχνεις Εκ νέου Εκ φύσεως Ν’ αφήνεις το γλυκό ανυποψίαστο τρεμούλιασμα Φωνής και πλησιάσματος.Να δίνεις αέρα και αναμονή Να καιροφυλακτείς για το ζώο και ν’ ανάβεις φωτιά
Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου γράφεται το ποίημα Κάπου ανάμεσα σε φαντασία και βίωμα Κάπου ανάμεσα σε απόλυτη μοναχικότητα και μοίρασμα Κάπου ενδιάμεσα σε αλήθεια και ψέμα Κάπου ανάμεσα σε απρόσμενη χαρά και λύπη Κάπου μέσα σε παιχνίδισμα και ξαφνικό μεγάλωμα Και το ποίημα σίγουρα είναι και καταγραφή και εξομολόγηση Γι’ αυτό δεν πειράζει, ας
Να λοιπόν που βρίσκομαι στις οπές του ουρανίσκου σου Με μια μικρή καρφίτσα Να φτιάχνω δεξαεξασύλλαβες σιωπές και ενατενίσεις Να τρυπάω τις μικρές φουσκαλίτσες που στάζουν ροή Και λένε σιελόρροια τον αποφυλακισμό των λέξεων Να βλέπω το παχυλό κομμάτι γλώσσας και σκέψης Και να μην μπορώ να σου γνέθω αντιρρήσεις Κακές αποχρέμψεις —που κάποτε θ’
