Γράφεις και ξεχνάς πως όλα είναι χιλιοειπωμένα
Σαν τις ταινίες ψάχνεις το σενάριο που το βούτηξες από το όνειρο κάποιου άλλου
Και βάζεις ένα δυο ηθοποιούς να γίνουν οι τρελοί της παρέας ,έτσι για γέλιο
και μια κακιά προσδοκία για λίγη πλοκή
Θες να κανείς τη αυλαία βαριά και βελούδινη
Nα μην σηκώνει τα ίδια χειροκροτήματα
Σου αρέσει η αναμενομένη ανατροπή
Το αυτονόητο τέλος
Σαν μεγάλη ολοστρόγγυλη τελεία
Προσπαθείς να θυμηθείς έναν διάλογο που δεν ξανάκουσες
Έτσι και οι γραμμές
Ίδιες λέξεις ,διαφορετική στοίχιση ,ξερό νόημα, λίγο κρασί
Και απάτη
Βάλε την παλιά βιντεοκασέτα σε όλο το σώμα
Τώρα που καμπουριάζει και χαίνει σαν στόμα,
Μην θες τίποτα να δεις παραπέρα
Μην ψάχνεις για νεωτερισμούς,
Άκου καλά τις εικόνες,
Τις παλιές μουσικές επενδύσεις του δικού σου καθίσματος
Κάτσε! Γίνε υπερβολή και ουσία συνάμα!
Χαμογέλα!
Τρέξε στο κυνηγητό της διήγησης
Αγκάλιασε τους κομπάρσους που κανείς δεν θαυμάζει
Και αν έχεις κι άλλα να πεις, κλώτσα την τελεία σου
Πιο δεξιά .
Άκου…
Κάποιος χειροκροτά!
Χειροκροτά τον ήχο που βγάζει η τελεία όταν κυλάει
Η αυλαία πέφτει!
Τίτλοι και σκηνοθέτες πηγαίνουν και ζουν ξαναγυρισμενη ταινία
Κανείς δεν γελά
Κι εγώ η τρελή!
Η μία κομπάρσος…
