Blog

Λοιπόν κύριε ασπόνδυλε, θέλω να επενδύσω όλες μου τις καταθέσεις στην έρευνα για κάποιο ζώο. Για την ζέβρα. Ναι, ξέρω χιλιοειπωμένα όλα. ’Ομως με εξιτάρει η κορμοστασιά, η ταχύτητα, το φυσικό τους περιβάλλον, η διχρωμία τους, αυτό το δίπολο. Το τόσο συζευκτικό, διαχωρισμένο, παλιοκαιρισμένο, το τόσο χρωματικά ανυπόφορο και μη υπαρκτό, τόσο απαραίτητο και τόσο […]

Carta piena d’orizzonte Ingannano i limiti della distanza? Ti sfugge l’incongruenza? Metti striature azzurre di calore Riempi con un po’ di arancio le rughe del mare Non ridere con ampiezza in tutte le forme! Le rientranze salvano i dettagli… Abbraccia le parole che formano un sole Copri con polvere, terra marrone il tuo angolo più

Σήμερα αντικατέστησαν τα φανάρια στους δρόμους Τα αστέρια Ένα ένα Σε διατάξη άλλη Κόκκινος γιγαντας Λευκός νάνος Πράσινη αύρα Μια διαδρομή φαντασμαγορίας και λάμψης

Ο ύπνος Τσουβάλι Γεμάτο Λευκό Αλεύρι Που Ρέει Αργά Και δεν Βιάζεται Να Τελειώσει   Ήχος Που Προσπαθεί Να Κάνει Ησυχία   Ένας ύπνος Που θυμίζει Αλεύρι απαλό Τρέχει Λίγο Λίγο Από Μια Ελάχιστη Τρύπα Στην κάτω Δεξιά Γωνία Ενός ασκού Ενώ Στέκεται Ξεχασμένος Στην Άκρη Του χνώτου Ενός Κάτι Που Έχει Ζωή

Δεν ταλαιπωρήθηκαν αφορμές και λέξεις Έκρυψαν μάρμαρο σε χαρτί Μαύρο σε ελάχιστο Ελάχιστο σε άσπρο Επιφάνεια που κάποτε καθρέφτης ξεδιπλώθηκε δύο μέτρα Ηλικία διαδρομή και ανάμνηση Γεμίζουν οι χώροι κενό Καταρρέει το σχήμα Όταν αποκτά Ένα κυβικό εκατοστό συναίσθημα Γλιστράει το μελάνι στα χέρια κλεψύδρα Κι όμως Ξαναγίνεται χρόνος Ενέργεια που συμπαθεί Το πίσω από

Μέσα στην τροπική βροχή να έρχεσαι Με εκείνο το Μαροκινό λουλούδι  για ομπρέλα Σαν διάθλαση στο τζάμι Σαν χνώτο απογευματινού αέρα στο παράθυρο Την ίδια ώρα που στο επάνω δωμάτιο γράφεις Με τα ως πάνω κλειστά κουμπιά- δεμάτιο σκέψης Ανυπόφορη Πάνω στα νέα φρούτα της άνοιξης Να απατώ τον εαυτό μου με  σκιά και  παρουσία

Η απολυτότητα του απόλυτου χάσκει σαν πληγή Πάνω σε φυλλώματα αλυκών Αν η σιωπή μου ήταν η απάντηση σου στα ερωτήματα Θα έγνεφα Ακόμη και το πηρούνι και όλα δημιουργήθηκαν Από μια βαθιά θλίψη Ακόμη και η χαρά για αυτό εφευρέθηκε Σαν χελώνες του αμαζονίου θα βαδίζαμε Κάτω από ένα ήλιο τελείως κρυμμένο Από τις

Γιατί πρέπει να ευθυγραμμμίσεις Τα πλακάκια πάνω στα οποία περπατάς? Τι τα θες τα ανισόπεδα μεγέθη της επιθυμίας, Τις αυλακώσεις, Την περίσσια αρμογή της ταύτισης? Κόλλησε κάτω από κάθε τετράγωνο βήμα πραγματικότητας λίγα πινέλα, Σ΄ένα άλλο το καλό σου κραγιόν Στο παραπέρα τα παιδικά σου βρακάκια, Στο παράταιρο τα βρώμικα σου ποιήματα, Στο παραδίπλα τη

Κάποια στιγμή σου χαρίζεται η ησυχία Και δεν μπορείς να τη διαχειριστείς Σαν παιδί που στο δίνουν να το παίξεις Με μύθους και συ το μεγαλώνεις με αλήθειες Απότομα Σαν φαγητό που σου προσφέρεται απλά σαν ψωμί με μελί κι εσύ θες ουρακοτάγκο ψητό Με κανέλες σιρόπια Σαν κεφάλι που σου λένε «κούρεψε λίγο χορτάρι,