Όταν κάποια στιγμή άντεξαν τις αντιφάσεις της φύσης Κατάλαβαν Μια πεταλούδα έχει πολλούς τρόπους να πετάει Μια θάλασσα πολλά νερά να βυθίζεται Και άπλωσαν τα χαρτιά με τσιμπίδες Πάνω σε συρματόσκοινο Και αναίρεσαν ιστορία Και είπαν θέλετε βαρύτητα σβάστικας Και ρώτησαν θέλετε να διασχίσουμε γλώσσα; Και είπαν θέλετε σύνορα Και ρώτησαν ακούτε την χαραυγή; Και […]
Παλίνδρομος διάλογος Read More »
Σε χορό αγρίων θα πάμε Θα δαμάσουμε τη φωτιά Και με ολόκληρα τοτέμ Θα ξεθυμένουμε τα ταμπού μας Ξυλόγλυπτες αφηγήσεις στην τρύπα του αυτιού ένας ξαναζωντανεμένος σαμάνος φοράει νυχτικό και κάνει ευχές δυτικού τροπαρίου θα ανακαλύψουμε την ιθαγένεια του έρωτα με κουλουριασμένες αφρικάνικες μάσκες και κατεβασμένα από τη βαρύτητα στήθη εντονος βρυχηθμός βουντού η
Ιθαγένεια ενός κόσμου Read More »
AS AN ACCUSATION OR CATEGORY Sometimes it looks as if a rock Is chiselling the sea The sea the fish The amphibians the earth Each fire the water Sometimes It looks as if love is chiselling Romance The foot: distance Artificial life: death Each miscarriage: Childbirth Sometimes it looks as if Time is chiselling Time
Τρομερή η γεωμετρία Χωράει παντού Μέσα σε σπίτια Μέσα σε σκέψεις Έτσι είσαι και συ Σχήμα που δε βγήκε ποτέ Αλλάζεις μορφή και ξανάρχεσαι Άλλοτε σαν κύκλος Άλλοτε σαν παλιό γνώριμο τετράγωνο Μπαίνεις σε βιβλία, σε χαρτιά και ποιήματα Κάθεσαι σαν τρίγωνη βάση στο δωμάτιο και κρυφοχαμογελάς Άλλοτε γίνεσαι η ευθεία που
Σου είπα θα έρθω Όταν θα έχουμε χορτάσει πανύψηλα λάθη Μια εξομολόγηση που θα έρχεται Από τα βάθη της γης Που δεν έχει κέντρο βάρους και εύπλαστο χώμα Σου είπα θα ακονίσω την γλώσσα μου Τα οβάλ των ονείρων μου θα έχουν αγκυλώσεις Γωνιώσεις και εσοχές θα μ΄ακούσεις Και θα χτίσω εκ νέου
Πατητή τσιμεντοκονία Read More »
Κάποια παιδιά παίζουν με συρματοπλέγματα Τα εσώρουχα με συρματόσκοινα Κάποια πουλιά με καλώδια ηλεκτρικά Οι εραστές με ελατήρια Έτσι δημιουργείται το σχήμα Κάποιοι με πλάκες στα λατομεία Άλλοι μαζεύουν βότσαλα Κάποιοι πετάνε πέτρες Άλλοι μετράνε χαλίκια Κάποιοι γλύπτες γλείφουν το μάρμαρο Έτσι δίνεται μορφή Κάποιοι κοιτάζουν τα δέντρα Ενώ μελετούν τους κορμούς Αυτοί
Θα αφεθούμε κάποια στιγμή Στη γύμνια και στην αντιστοιχία Του βλέμματος Θα φορέσουμε την εξάρτηση Από κάτω προς τα πάνω Σπασμωδικά θα αφήσουμε Να φαίνεται λίγο δέρμα Και λίγος άνεμος να μπαίνει στο στόμα Και να βγαίνει από τα ρουθούνια Σαν καπνίλα Σε ροζ χρώμα εσωτερικής στοιβάδας Θα σέρνουμε τους φόβους στα πόδια μας
