Ιθαγένεια ενός κόσμου

Σε χορό αγρίων θα πάμε

Θα δαμάσουμε τη φωτιά

Και με ολόκληρα τοτέμ

Θα ξεθυμένουμε τα ταμπού μας

Ξυλόγλυπτες αφηγήσεις

στην τρύπα του αυτιού

ένας ξαναζωντανεμένος σαμάνος

φοράει νυχτικό

και κάνει ευχές

δυτικού τροπαρίου

 

θα ανακαλύψουμε την ιθαγένεια

του έρωτα

με

κουλουριασμένες αφρικάνικες μάσκες

και κατεβασμένα από τη βαρύτητα

στήθη

εντονος βρυχηθμός βουντού

η αποφυγή του μοιράσματος

μην  κλαις

κι έπειτα πάλι

αυστραλιανό θετικό

το συναίσθημα

μα κρίμα

καθόλου να μην ξέρεις

πώς παίζουν ντιτζιριντού

οι αβορίγινες

 

και όλοι να σου λένε

να γίνεις πιο μίνιμαλ

αλλά εσύ συνεχίζεις να βλέπεις

το εμπριμέ στην ταπετσαρία του τοίχου

το σκαλιστό στον ώμο της καρέκλας

το ανάγλυφο στη αγριάδα του βράχου

τα χρώματα στη φούστα μιας τσιγγάνας

τις ραφές στις άκρες του βιβλίου

και δεν θες καμιά απλοποίηση φόρμας

που δεν έχει ούλές

και συνεχίζεις

να συμπυκνώνεις σιωπές

όπως οι Εσκιμώοι στα ιγκλού

 

ολόκληρη ιστορία χιονιού

και αποκόλλησης από βάθος

διά -Κοσμος

να εφαρμόζει σε δύο τρία λεπτά

τούβλα λευκά

τοιχοδομία αφήγησης

 

στη μέση γούνα και φωτιά

ολόγυρα πάγος

περίγυρος θάλασσα

λιτή και δαντελοπλεγμένη

απόκεντρα

κόσμος