Εκ νέου να παίρνεις όλα τα νεκρά κύτταρα
Και να τα τρίβεις καλά.Να φτιάχνεις πούδρα
Και πάλι με αυτά να καλύπτεις τις όποιες ατέλειες
Να πιστεύεις πως δείχνεις
Εκ νέου
Εκ φύσεως
Ν’ αφήνεις το γλυκό ανυποψίαστο τρεμούλιασμα
Φωνής και πλησιάσματος.Να δίνεις αέρα και αναμονή
Να καιροφυλακτείς για το ζώο και ν’ ανάβεις φωτιά
Από τις τρίχες σου
Εκ φύσεως μετά, έρχεται η θέση
Εκ θέσεως
Αγωνιστική προκαταβολή – γλοιώδης παρατήρηση της
Πραγματικότητας ή πραγματική παρομοίωση της γλοιότητας
Όλοι κυνισμό και τα γουρούνια στη φωτιά
φτιάχνουν arte povera – εγκατάσταση εαυτού
εκθέτεις και παρανομαστής-από κάτω κενότητα
Εκ προοιμίου
λέγεσαι γλυκιά ζωγραφισμένη στο όνειρο
μιας άλλης υπό σχεσης.Διαβάζεις ανάποδα τους εμπαιγμούς
και δειχνεις τα νύχια που κρύβεις στις διχάλες του αγριμιού
εκ προοιμίου ρομαντική και ανυποψίαστη
Εκ παραβολής
γνέφεις στις παρεγκλίσεις να πάνε λίγο πιο νόημα διαζευτικό
και να βάλουν τρικλοποδιά στον άσωτο
εγώ πάντα εκ παραβολής αγρόν ηγόραζον και πανάκριβα
πλήρωσα το αδράχτι-κι άρα η τιάρα ποιος νοιάζει?
Εκ παραβολής καταθέτω οβολό και φυγόπονο
Εκ προμελέτης
Εκτέλεση εαυτού, του άλλου, του εγώ,
Του υπερεκείνου του υπερκείμενου φελλού της άνωσης
Εκ προμελέτης βουλιάζεις και μιλάς για πνιγμό-λάθος
Στο σπίτι του κρεμασμένου
Εκ παραδρομής
Όλα σκουντουφλάνε στις παρισινές ταινίες
Και στις φυγόκεντρες εκκαθαρίσεις του συναισθήματος
Παράτολμος παράδρομος έρωτας
Παραδώσου
Εκ περιτροπής
Σιγοτραγουδάς δύο τρία ονομαστικά άτομα
Με την παρωνυμία τους
Και πάντα απαντά στο καλεσμα ο ακόλουθος
Που προηγούνταν στο ψιτ
Λάθος τροπή πήραν τα πράγματικά και τι ντροπή
Εκ τροπης
Τηλεφώνημα από ψηλά και ευτυχώς δεν συνομιλείς
Ψυχρά με Θεό ή δεν είσαι ο Ναπολέων με κρυμμένο το χέρι
Αλλά με κρυμμένο τον άσσο στον πρώτο αριθμό
Φωνής τηλεφώνου
Εκ ταφής
Ανάγνωσμα πένθιμο και υβριδικό για την χαμένη
Παιδική ηλικία της κούκλας που έχεις χρόνια
Στην ντουλάπα αρωματισμένη
Εκ φυσικού
Λέγεσαι Άλλη από την ίδια
Που γνώρισαν κάποτε
Απ την καλή και από την ανάποδη –ποδιά
Σχολική που δεν πρόλαβες
Η φωτιά στην σπηλιά σιγοκαίει- φυσικά
Εκ πονηρού
Πάντα σταθερά, αποφασιστικά και επίμονα
Αφήνεσαι στο..
Μετά έρχεται το σ του σαματά
Και της συγχώνευσης
Και μπαίνει στην κάππα του βασιλιά
Κι έχουμε:
Εξ ορισμού
Κολυμπήθρα με ψυχρούς σαλτιμπάγκους
Εξ αποστάσεως
τον ερωτογινομένο καρπό
Του δέντρου που έδινε
Εξ ανάγκης
τον χωρισμό του χωρισμού
Εξ ωόρρηξης
Την ασύστολη γραμμή του καθισμένου
Εξ ακοής
Και παρελπίδα παράνοιες
Και
Τότε γίνεται εκ λογίκευση
Και το παιχνίδι γίνεται σοβαρό
Και επιτέλους
Κύκνειο άσθμα –εξ απαλών ονύχων
Ενώ
Ξέρεις καλά πως κάποια παιχνίδια
Πρέπει να παίζονται πιο παιχνιδιάρικα
Εκ φύσεως
Θέση μηδενική
Κι εγώ η βασίλισσα της σπηλιάς
Παλαι ποτέ εξορία
Εκ θρόνιση
