Όταν κάποια στιγμή άντεξαν τις αντιφάσεις της φύσης
Κατάλαβαν
Μια πεταλούδα έχει πολλούς τρόπους να πετάει
Μια θάλασσα πολλά νερά να βυθίζεται
Και άπλωσαν τα χαρτιά με τσιμπίδες
Πάνω σε συρματόσκοινο
Και αναίρεσαν ιστορία
Και είπαν θέλετε βαρύτητα σβάστικας
Και ρώτησαν θέλετε να διασχίσουμε γλώσσα;
Και είπαν θέλετε σύνορα
Και ρώτησαν ακούτε την χαραυγή;
Και απάντησαν λειψή αυγή
Από στέρνο σε στέρνο
Από λίπος σε λίπος
Από λαιμό σε λαιμό
Και απαίτησαν δρόμο σε κάθε λωρίδα
Και είπαν θέλουμε δέρμα σε κάθε στοιβάδα
Και φώναξαν βλέπουμε λευκό σε κάθε δέρμα
Και πρότειναν όραμα
Και προτίμησαν στρατηγό
Και είπαν θέλουμε ερωτευμένο
Και είπαν αφήνουμε κενό
Και είπαν ζητάμε ουσιαστικό: άνθρωπος
Και λένε ζητάμε επίθετο: ελάχιστος /κανονικός
Και είπαν υπάρχει μια μουσική που δεν προσδιορίζει
Και μούγκρισαν με τα λάθη και ψιθύρισαν-
Απουσία τεράτων
Όμως κανείς δεν γλιτώνει από την τέλεια παραμόρφωση
Ατελώς διήθείται το σύμπαν
Και σώπασαν
Και ήπιαν από το ίδιο στόμα
Και έφτυσαν και οι δύο το χώμα
Και πολλοί είπαν εγώ αγάπησα
Και κάποιοι είπαν εγώ σκότωσα
Και πολλοί είπαν εγώ περπάτησα
Και κάποιοι είπαν εγώ έγδαρα
Δέρμα με κολλαγόνο λειψής ακοής
Φόβοι σε κουτάκια περιοπής- τελευταίας κοπής
Βγάζουν βόλτα το κύτος κάθε βράδυ
Και χαράσσουν με κιμωλία τα όρια
Και απόρησαν εδώ βρέχει;
Και είπαν εδώ θα εξατμιστεί
Και βγήκαν από λουτρά αερίων
Και μπήκαν σε σειρές αίματος
Και έγραψαν μια συγχώνευση-Τίποτα
Όμως
Κάθε βράδυ ένα παιδί μετρά δωμάτια
Στην μεμβράνη της πεταλούδας Και ξέρει-
Ένα έντομο πεθαίνει πάνω σε ένα λουλούδι
Με χρώμα
Άλλοτε κίτρινο ερυθρό βαθυκύανο
Και ποτέ
Μια σταγόνα ποτέ δεν μοιάζει με την άλλη
Κι έτσι ισορροπεί το νερό
Κυβικό εκατοστό και με ένταση
Όμως κάθε βράδυ ένα άλλο παιδί ξεχνάει να πάει για ύπνο
Και γερνάει απότομα Και νομίζει-
Και ποτέ δεν θυμάται πως όταν λίγο υπήρξε
Θαύμαζε τα πολλά χρώματα σε μια σταγόνα
Μόλις μετά την βροχή
Κάποια αυγή
Ή κάποιο απόγευμα
Και ρώτησαν θέλετε από την αρχή;
Και είπαν θέλουμε πάλη
