Χορευτικά αφήσανε τις μικρές ανάπαυλες
Στο κατώφλι
Και τα παπούτσια της μπαλαρίνας
Για άλλο αξεσουάρ
Ακρωτηρίασαν σταδιακά τον βηματισμό
Και αποφάσισαν να γράψουν με το στόμα τους
Φράσεις — φραγές στο άγγιγμα
Γίνανε ουλές
Επικίνδυνα ανεπαίσθητες Μια μικρή κόκκινη Ρόδα
Έρχεται με ροπή που δεν υπακούει σε νόμους
Της φύσης ούτε της ψυχής
Και κάποιος θα την κάνει λέει εφεδρική σε ποδήλατο
Ή ομόκεντρη σφαίρα σε φεγγάρι
Ή πορφυρή υδρόγειο για ελάχιστο αφανισμό
—Αν θέλουν να έχουν κάτι πιο σταθερό όταν μετράνε
Κρατήρες λευκότητας—
Δεν διασχίζεται η διάβαση όμως με κόκκινο
Όσο με πορτοκαλί
Ή με κίτρινες φλούδες μπανανιάς το βήμα
Γίνεται πιο σίγουρο
Σαν ανατολή
Ηλιακού ηφαιστείου
Πόσο λείπει από εκείνον τον τυφλό η ραβδοσκοπική
Τηλε-όραση Πώς να του πεις;
Πού να βρεις νερό και παλιές συνήθειες
Σε εκείνον τον βράχο
Σαν Βούδας η κόκκινη ρόδα φούσκωσε
Τρομπέτα τα μουσικά τερτίπια της αφήγησης
Αχ, λίγο να ξαποστάσουν στο δέρμα εκείνου
Του δέντρου, στην ρίζα ή στην σκιά του
Ή ανάμεσα στο κενό μεταξύ συρμού και αποφράδας
Όταν ξεφουσκώσει η Ρόδα και κυρίως ο ενθουσιασμός
Από κάποιο τρυποκάρυδο τιτίβισμα φθηνό
Τότε θα κοιταχτούν διάπλατα
Και θα φορέσουν παπούτσια σε διαφορετικό νούμερο
Από το βήμα
Οι αποστάσεις θα μικραίνουν
Και θα έχουν εισιτήριο κομμένο
Στα πράσινα φύλλα του πρωινού
Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
