Παρά την σύντομη ζωή τους
μερικά φτερωτά έντομα αυτοκτονούν ακαριαία
Κυρίως απογευματινές ώρες καλοκαιριού
καθώς πέφτουν με δύναμη πάνω στο μέτωπο, στο κράνος ή στα γυαλιά ηλίου
ανθρώπων που- χαλαροί, αλατισμένοι, αμέριμνοι -γυρνούν με μοτοσικλέτα από παραλία
Το κάνουν ίσως για να μιμηθούν πέτρες που κάποιοι θα ‘θελαν να ρίξουν.
Μάλλον για να τους ξαφνιάσουν. Να νιώσουν οι αναβάτες -έστω στιγμιαία-
κάτι απ’ τη μοναξιά της έντομης ζωής, την γρηγοράδα και τη ματαιότητά της
-γιατί λίγα από αυτά κατάλαβαν πως βοηθούν άνθη, αράχνες, βατράχια..
Ίσως πάλι θέλουν να κάνουν ανθρώπους ν’ αλλάξουν πορεία
Να μειώσουν ή ν’ αυξήσουν ταχύτητα
‘Η ν’ αλλάξουν την προσδοκία να ξεπλύνουν αλάτι και να φάνε έπειτα παγωτό
στη χώρα κάποιου νησιού
Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει
Όλα ένα σκουπιδάκι στο μάτι
ή μια ενόχληση άνευ σημασίας
Παρολ’ αυτά ένας θάνατος
έχει λάβει χώρα
στο μέτωπο
στο μάτι
ακόμη ακόμη
στο πιο ανοιχτό σημείου του στέρνου
