Άρχισαν ξαφνικά να συναρμολογούνται
Από τους ώμους οι άνθρωποι
Και όταν κάποιοι ανακοίνωσαν πως
Δεν υπάρχουν άλλα μετρήσιμα πεδία
Και στατιστικές ζωής Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν
Πως -Με κάποιο τρόπο-
Θα ήταν όλα εύκολα Από την αρχή
Σαν ανάσα
Θα αφήναν να κουρνιάσουν στον αυχένα
Τα συναισθήματα
Και να φωλιάσουν στα μαλλιά τεράστιες αποφάσεις
Με απολήξεις νευρώνα
Καμιά κλίση της κεφαλής-Κανένα τρεμούλιασμα-Κανείς πόνος
Γιατί μια απόφαση θα ευθυγραμμίζει την πλάτη τους
Θα μένουν σταθερά τα οπίσθια
Και ένα ύφασμα
Θα νομίζει πως δένει την τρέλα
Πισθάγκωνα
Σε αυτή την αγέρωχη όψη
Θα κοιτούσαν ευθεία μπροστά
Πυκνωμένη ιστορία που ξεχειλίζει επεισόδια
Και άρρωστη θάλασσα
Αλλά τόσο θα είχαν ξεχωρίσει
Την ύπαρξη από την ύλη
Που το είναι θα είχε μετατοπιστεί
Ένα βήμα μπροστά
Θα χαμογελούσαν
Ένας διαχωρισμός θα είχε προκύψει
Και μια αίσθηση εκτός ορίων
Η αναπνοή θα γινόταν από όλα τα κύτταρα
Όπως πάντα άλλωστε
Μόνο που τώρα θα την ένιωθαν όλοι
Απροετοίμαστοι και μέχρι το κόκκαλο.
Από τον ώμο έλεγαν θα γίνει η συναρμολόγηση
Έκοψαν όλοι το ένα τους χέρι-Δεν συμμορφώθηκαν
Μείναν ολόκληροι
