Η μουσική δεν επιτρέπει την στάση
Η μουσική δεν επιτρέπει την στάση
Sunset το κόκκινο εφαρμογή με το κίτρινο
Τον ύπνο
Θα λέιπει κάποια κοπέλα
Μπροκάρ ύφασμα σκεπάζει την διάσειση
Το ριγέ δημιουργεί τρίγωνα
Η τρίχα κοκαλώνει όταν στην άκρη στάζει αίμα
Η προφητέια έρχεται μέσα από δίχτυ κουνουπιέρας
Κόκκινα χείλη και ατάκες για επόμενη ηθοποιία
Η επαναφορά της μνήμης Το γαλάζιο Ο καπνός
Μια παραίσθηση Η κλαιουσα του Λος Αντζελες
Λιποθυμία-μια εποχή του ΄50 στέκεται στο πλατό
Το μπλε ελεκτρίκ κλειδί με δυσκολία ανοίγει
Το alter ego Με δυσκολία αλλάξαμε μαλλιά
Μπλε ελεκτρί περούκα –Silencio
Mε δυσκολία από δώδεκα πηγαίνουμε στο δεκαεφτά
Χωρίς καμιά μεσολάβηση και μεσοτοιχία
Αντανάκλαση γίνομαι από ένα εσένα εγώ σε έναν
Εσύ δρόμο
Οι ταυτότητες μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη
Ένας δρόμος κλειδωμένος στην κορυφή –
Απλή ηθποιία η διαφυγή
Η μετατόπιση του σημείου και κυρίως του ρυθμού
Το μπλε ελεκτρίκ σκηνοθετεί χώρο – οι μικροσκοπικοί φόβοι
Γιγαντώνονται και ο άστεγος ζητιάνος κρατά πάντα την απαίτηση
κλειδωμένη
Με την ευστοχία του cowboy στις απαντήσεις και με δέρμα
Αλμπίνου
Στριφογυρισμένες ερωτήσεις
Το θηλυκό μέσα στο θηλυκό γίνεται αρσενικό στερητικό
Και ευπροσήγορο στον οργασμό
Η μουσική πεθαίνει στην σκηνή
Με πανί και χέιλη ζουμερά κατακόκκινα
Το διάφανο μάτι που εύκολα δακρύζει
Καθόλου δεν θέλει να δει την ανάστροφή δομή της ιστορίας
Κάτω κίτρινη λωρίδα τρίχας
Μεγάλη μετακόμιση από το 12 στο 17
Από εκεί και μέχρι σε αυτό το σημείο .—-.
