Μια διάσταση απολιθωμένης απόλαυσης

Είπα πως θέλω να παραμορφώνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου
Από την πολλή έκφραση την ένταση μέσα στην φλέβα την επιθυμία την σύγχυση
Δεν εξημερώνονται τα όνειρα εύκολα ούτε οι ακίδες των χρόνων πάνω στα έπιπλα
Κανένα γυαλόχαρτο δεν ζήτησα για τις λέξεις, ξέρεις
Αλλά ούτε λύσιμο κόμπων επεδίωξα
Έτσι ήρθε η έννοια να πλακώσει την μορφή το σχήμα και το απόθεμα
Δημιουργήθηκε μορφή χωρίς σημασία
Τα ακρογωνιαία τρίγωνα τέλους συνεχίζουν
Ποτέ δεν είπα πως δεν έχω ανάγκη από χώρο που ορίζει τα σώμα
Μετά από τρεις δεκαετίες το κατάλαβα
Όταν έφθασα στο όριο ρείθρο του δέρματος και αύξησα τον διάλογο
Με τον αέρα ανάμεσα στο μη και το εν
Όταν άρχισα να συλλέγω τα νεκρά κύτταρα ή πάνω να τα βάζω σε ζωντανά
Ως μέρος μιας αποφυγής αποσύνθεσης
Με ονόμασαν
Διατεταγμένη φυγής ορίζοντα και βάθους πεδίο
Πέρα από μια αγωνιώδη συνάντηση με το αδύνατο