Η νόσος των δυτών χρειάζεται πάντα μια κρούστα αμφίεσης
Μη περατή ορατότητα και μια κρυστάλλινη επιφάνεια
Ανάδευσης
Ενθάρρυνσης και πνιγμού
Αναδίπλωση της αναπνοής
Μια κατακόρυφη καταβύθιση
Μια πνοή συρίττουσα
Ένα βάθος βυθού γεμάτο
Διακυμάνσεις κοιλάδες οροπέδια
Πλάσματα εξωτικά
Το φεγγάρι να διαθλά τον ήλιο
Σε στρώσεις
Διαζώματα ψυχρότητας
Μια άβυσσος τραβηγμένη στα όρια
Του κενού
Στον πιο γεμάτο κατακρημνό της
Στερεότητας
Την σιωπή που θ’ αναδύουν υπερηχητικά
Ταξίδια
Τον βόμβο της χελώνας
Το σαλάχι
Το ναυάγιο
Τον θησαυρό
Τη σάρκα να γίνεται βορρά
Εξευγενισμένων πλασμάτων
Η νόσος κατάδυση
Εμπεριέχει νερό
Ασύμφορο
Δαιδαλώδες
Μπλε
Πράσινο
Μαύρο
Διάφανο
Λαδί
Σχεδόν μωβ
Σχεδόν υπέρηχο
Υπέρχρωμο
Γεω φυσικό
Αλμυρό
Αφηγηματικό
Σχεδόν
Αφύσικο
Η παραμονή στο βάθος
Είναι κυκλοτερής
Η αναπνοή το ίδιο
Η στρόφιγγα του κοχυλιού
Η διαπλάτυνση του πτερυγίου
Η συγχώνευση του σώματος
Μέσα στο σώμα
Η έλλειψη γλώσσας φωνής
Τρομακτική πιθανότητα
Για στέρεο λάθος
Η κίνηση
Η στερεότητα
Η απομάκρυνση
Οι υπόγειες σήραγγες
Η εξάλειψη απόστασης
Βαθύ σκούρο σχεδόν ανύπαρκτο
Έρχεται το χρώμα ενός χαλαζία
Να σημάνει ξημέρωμα
Σε έναν χώρο που ο χρόνος
Κινείται σε κύκλους
Και σε απουσία ανθρώπου
Και στο συλλάβισμα
Ενός φυσητήρα
Σώμα ξεβρασμένο σε θάλασσα
Προκαλεί λόφο απορίας
Και δέους
Δεν παραμένουν οι αποστάσεις
Παρά μόνο στο άκουσμα
Μιας κατάρρευσης
Που έρχεται σιγά σιγά
Με την άνοδο
–
Αναπνοή
