Εφαρμοστή εφαρμογή δύο ευτυχισμένων στιγμών
Ενώ ξέχασαν πώς μεταβολίζεται
Το παρελθόν στη μνήμη
Και η λήθη στο μέλλον
Επιστρέφει γεμάτη κέρματα
Που ανταλλάσσουν το χέρι τείνει
Στην αποφυγή
Και θέλω
Την μυρωδιά του πιο μικρού αποτυπώματος
Την πιο σιγή δαχτυλιά που αφήνεις στο βλέμμα
Όταν κοιτάω το φεγγάρι βλέπω
Δύο βαθουλώματα μάτια
Και δύο κοιλώματα μάγουλο άγουρο αγοριού
Που μετράει τις επαναπαύσεις
Τα αστέρια κάποιος τα αναβοσβήνει κατά βούληση
Και με όλη την αυθάδεια ενός ήλιου που ζητάει λέει
Διαφάνεια
Γιατί ξέχασες πώς είναι οι εριγές του ξεχασμένου
Έρωτα
Τότε που οι αναδεύσεις βγάζουν φωτογραφικά πλαίσια
Ματ
Και κορνίζα φτιάχνουν στην ανάμνηση;
Τίποτα μη νομίζεις
Παράτολμα και με ενθουσιασμό
Επιτρέπεται να πιστεύει σε ευχές
Και αστέρια
Που κρατάνε μέσα όλη τους
Τη διάψευση
Και ολόκληρη επιβεβαίωση
Του αδύνατου
Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
