Ν΄αφήναμε ένα διάστημα ουρανό
Ανάμεσα στους ανθρώπους,
Ανάμεσα στα λόγια
Και στο ζευγάρι τους,
ανάμεσα στα πόδια
Ανάμεσα στην εικόνα και στον καθρέφτη
Ν΄ανασαίνουν,
Να μπαίνουν εκεί μέσα ακούσια ή άθελα
Να βλέπουν την κλωνοποίηση
Του ίδιου τους του προσώπου,
Να βλέπουν το τρεχιό,
Τις συναντήσεις,
Τις εγκαταταλείψεις,
Την αυταπάτη
Και κάπου να συνέρχονται και να λένε
Πώς μοιάζω σ΄ εκείνον, σ΄ εκείνον
Στον παραδίπλα
Σε αυτόν, σε αυτόν, σε αυτόν
Σ΄εαυτόν
Και πάλι να γλιστρούν, να ξεφεύγουν
Ν΄ αναλαμβάνουν ρόλους
Και να λένε
Χρειάζομαι και την αναπνοή,
και το γαλάζιο
‘Ενα διάστημα γαλάζιο
