Ακριβώς την στιγμή που υπάρχουμε

Σε αυτήν την καμπύλη του χρόνου θα συναντηθούμε

Δυο μικρές περιπτώσεις αγωνίας

Σε μια ιστορία που περιέχουμε και δεν μας περιέχει

Κι έπειτα η μουσική, το θάμβος, η φαντασίωση, η προσμονή , η ματαίωση

Ακριβώς την στιγμή που τα μάτια μας θα κοιτάξουν

Ούτε αλλήθωρα, ούτε ονειροπόλα το ένα το άλλο

Τότε θα είμαστε σε θέση να τα βγάλουμε

Να τα τοποθετήσουμε στο στόμα

Και μετά πάλι στην θέση τους.