Τα παίρνεις όλα ένα ένα. Τα κατεβάζεις από τον ουρανό. Τα γυαλίζεις με
Αλκαλικά υγρά και ζυγωματικά χέρια στο σεντόνι του ύπνου που ξέχασε πάλι
Να κοιμηθεί Θα αφεθεί σήμερα
Τα δένεις με γραμμώσεις αόρατες Επιμήκυνση σε κλωστή και χρόνο
Που έχει πεθάνει
Προ πολλού και πολλά ιδωμένος
Τους δίνεις φορά σκήπτρου ή μπαστουνιού. Θα διευκολύνεται η κατάβαση
Από το έξω ύψος — Περίγραμμα. Τα δένεις στον κόσμημα-λαιμό
Και ενώ παριστάνεις το εκκρεμές στην όρθια μοίρα του κόσμου
Όλοι θα κοιτάνε μια κατακόρυφη λάμψη και από κάτω μια τελευταία σκέψη
Στην κορυφή του κρανίου σου
Το κεφάλι φεγγάρι άγουρο αγοριού Και λίγο πιο πολύ θα στάζει συλλογή και αιτία
Εκεί γίνεται ο κορεσμός των θεών σε
Αναπνοή και υδρόγεια σκέψη
Δύο
Οξυγόνο
Νερό
Και
Από τη συλλογή ακρογωνιαία πορεία στο και (2012)
