E-scapeLand

Κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες που εκθέτω στην συγκεκριμένη δουλειά τις αντιλαμβάνομαι και τις εκθέτω περισσότερο σαν σημειώσεις, οι οποίες όμως αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του έργου. ιστορία της . Δεν έχω πολλές γνώσεις πάνω στην ιστορία της φωτογραφίας ούτε σε φωτογράφους για να πω ότι έχω μελετήσει και έχω επηρεαστεί  από κάποιους συγκεκριμένους. Πιο πολύ παρακολουθώ κάποιους σύγχρονούς στο instagram. Εντούτοις, οι φωτογράφοι που αναφέρω παραπάνω  στην συγκεκριμένη εργασία και παρουσιάζω ένα μικρό δείγμα της δουλειάς τους,  είναι φωτογράφοι των οποίων η αισθητική με ενδιαφέρει πάρα πολύ.

Οι λήψεις που  έκανα καθημερινά δεν αποτέλεσαν το υλικό πάνω στο οποίο θα ζωγράφιζα ή θα μετέφερα σε καμβά αλλά πιο πολύ δημιούργησαν μια αισθητική απόλαυση και οπτική που οδήγησε στο να μετατοπιστεί αυτή η αισθητική διερεύνηση στην ζωγραφική μου με πολύ πιο αφαιρετικό τρόπο. Λειτούργησαν δηλαδή παράλληλα και υποδόρια συνδυαστικά, όπως άλλωστε λειτουργούν και τόσα πράγματα και καταστάσεις στην ζωή μας καθημερινά και αυτό φαίνεται, κατά το μάλλον ή ήττον, στο τι και πώς αποτυπώνουμε κάτι που θεωρείται εσωτερικό κάλεσμα, καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Η ποίηση, ο στοχασμός, η ηρεμία ή το δέος που μου προκαλεί ένα τοπίο  πιστεύω ότι φαίνεται περισσότερο στις φωτογραφίες μου ενώ στην ζωγραφική μου δουλειά, ακόμη  ανακαλύπτω τα μέσα με τα οποία θέλω αυτό να το προσεγγίσω.

Η ενότητα  E-scape-land ονομάζεται έτσι και για το προφανές, ήτοι η επιθυμία διαφυγής σε ένα σημείο της φύσης που ονομάζεται τοπίο και η επιθυμία μετοίκησης σε μια άλλη χώρα. Επίσης δηλώνει τις συνεχείς διαφυγές και ανοίγματα που δημιουργώ στα δικά μου εσωτερικά τοπία και πεδία ως μια διαδικασία διαφυγής από την καθημερινότητα και αποτελούν πλέον χαρακτηριολογικά πεδία της δικής μου εσωτερικής φύσης αλλά και ταυτότητας, όπως η ποίηση η ζωγραφική, τα  rituals, όλα όσα ξεκίνησαν σαν προσπάθειες διαφυγής, αναστοχασμού, εσωτερικού καλέσματος  και ανακάλυψης. Όταν θα κάνω αυτήν την πραγματική απόδραση από τους μεταβατικούς χώρους που αναφέρω παραπάνω ως εσωτερικά τοπία, όταν θα έχω πατήσει σε μια άλλη γη, σε μια άλλη πραγματικότητα που επιθυμώ. 

Επιπλέον, πέρα  από το προφανές ήθελα να δηλώσω, εν είδει παιχνιδίσματος, με την λέξη E-scape-land την αποδόμηση, τον αναγραμματισμό, την ανασύνθεση, αλλά και την διαφορετική αναγωγή  της λέξης “τοπίο” και “διαφυγή”  στις μέρες μας. Η παλαιότερη δουλεία μου είχε να κάνει με γραφή και ίχνος και γράμματα,-Δείγματα αυτής παρουσιάζονται στην ενότητα «Απω Ανατολή»- η πτυχιακή μου στην Α.Σ.Κ.Τ. ονομαζόταν γι αυτόν τον λόγο ‘συν-μη –ώσεις’, από την λέξη ‘σημειώσεις’ όπου  και πάλι είχα δώσει στον τίτλο ιδιοσυστασιακά μια άλλη δυναμική μέσα από την αποδόμηση και διαφορετική νοηματοδότηση, σημειωτικά.

LandScape – ScapeLand¨είναι η ανασύνθεση των λέξεων κι έπειτα προσθέτω μπροστά το’ e- ‘μια σημαντική σταθερά τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά  σαν δηλωτικό μιας εποχής που το e- είναι στα εκ των ων ουκ άνευ σχεδόν όλων των εκφάσεων αυτής της πραγματικότητας πλέον : στην επικοινωνία, στην κάθε είδους μάθηση, στην ακαδημαική εκπαίδευση, στην διασκέδαση, στα λογότυπα κάθε είδους, στον τρόπο που γίνονται οι συναλλαγές, στον τρόπο  που επιλέγουμε να καταναλώνουμε, στο σχολικό περιβάλλον, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τις γραφειοκρατικές μας διεκπεραιώσεις,  το συνεχές διαδικτυακό περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε για κάθε σχεδόν υποχρέωση, αναζήτηση ή επιθυμία, το διαρκές ψηφιακό μας  αποτύπωμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ.

Φυσικά, το παραπάνω δεν έχει να κάνει με τα ίδια τα έργα όσο με τον τεμαχισμό και νοηματοδότηση του τίτλου της συγκεκριμένης εργασίας.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο το e- είναι ο κανόνας και το  επιτελεστικό μέσο της κάθε δραστηριότητας, αποτελεί το ίδιο διαφυγή αλλά υπάρχει και ένα συνεχές και αυξανόμενο  αίτημα  από ανθρώπους για παροδική διαφυγή απο αυτό το e-.

Είναι εκεί που έρχεται η επαφή με την φύση να ρομαντικοποιήσει το τοπίο  ως απόδραση από την ψηφιακή εποχή και να το  ψηφιοποιήσει πάλι εκ νέου;

Πραγματικά το μόνο που θα μπορούσα να απαντήσω στο ερώτημα που θέτω παραπάνω είναι το «Δεν ξέρω».

Παρόλ’ αυτά όλη αυτή κατάσταση της αλληλοενισχυόμενης ανάδρασης πάνω στον κύκλο ψηφιακή εποχή, επαφή με την φύση ή με τον περιβάλλοντα χώρο ως διαφυγή και επαναψηφιοποίηση και αυτός ο κύκλος  με όλες του τις συνιστώσες και αλληλεπιδράσεις-ανθρώπινες και μη- για να μπει κάπου πάλι, αποστασιοποιημένα, στυλιζαρισμένα, ιδανικά, ρομαντικοποιημένα ή μη, γεμάτη ή άδεια από κίνητρα και ιδέες, ψευδαισθητικά ή μη , είναι ένα αδιαμφισβήτητο μέρος μιας σύγχρονης πραγματικότητας που ο καθένας την μεταβολίζει, την αξιολογεί  και την βιώνει με διαφορετικό τρόπο στην σύγχρονη, γεμάτη αντανακλαστικά διαφορετικών ταχυτήτων, εποχή μας.